مقدمه
همانژیوم‌ها در بسیاری از موارد بدون درمان خاصی بهبود می‌یابند، اما در مواردی که رشد آن‌ها منجر به مشکلات عملکردی یا زیبایی شود، ممکن است درمان‌های دارویی نیاز باشد. داروهای متنوعی برای کنترل رشد و کاهش همانژیوم‌ها استفاده می‌شوند که در ادامه به بررسی آن‌ها خواهیم پرداخت.
درمان‌های دارویی همانژیوم :
- پروپرانولول: پروپرانولول، یک بتا بلوکر، دارویی است که به کنترل رشد همانژیوم‌ها کمک کرده و آن‌ها را کوچک می‌کند.
- تیمولول: این دارو به صورت ژل موضعی برای همانژیوم‌های سطحی تجویز می‌شود.
- کورتیکواستروئیدها: در موارد خاصی از کورتیکواستروئیدها برای کنترل رشد همانژیوم استفاده می‌شود.
انواع درمان‌های دارویی برای همانژیوم
1. پروپرانولول
پروپرانولول به عنوان دارویی رایج در درمان همانژیوم، اولین بار در سال ۲۰۰۸ برای این منظور مورد استفاده قرار گرفت. این دارو که نوعی بتا بلوکر است، به کاهش جریان خون در رگ‌های خونی همانژیوم کمک کرده و منجر به کاهش اندازه و رنگ همانژیوم می‌شود. پروپرانولول به طور معمول به صورت خوراکی تجویز می‌شود و نتایج مثبتی در کاهش همانژیوم‌های پوستی، به ویژه در نوزادان، به همراه داشته است.
میزان و نحوه مصرف: مقدار مصرف پروپرانولول بسته به وزن و سن کودک و نیز شدت همانژیوم متفاوت است و باید تحت نظر پزشک متخصص تعیین شود. به طور معمول درمان با دوز پایین آغاز می‌شود و در صورت عدم مشاهده عوارض جانبی، دوز دارو به تدریج افزایش می‌یابد.
عوارض جانبی پروپرانولول: این دارو ممکن است عوارضی مانند کاهش ضربان قلب، افت فشار خون، خواب‌آلودگی و در موارد نادر اختلالات تنفسی ایجاد کند. به همین دلیل مصرف آن باید با احتیاط و تحت نظارت پزشکی انجام شود.
2. تیمولول
تیمولول یک داروی بتا بلوکر موضعی است که به صورت ژل برای همانژیوم‌های کوچک و سطحی استفاده می‌شود. این دارو به دلیل تأثیر سریع و عوارض جانبی کمتر، گزینه مناسبی برای همانژیوم‌های پوستی و غیر عمقی است. تیمولول عموماً برای همانژیوم‌هایی که در مناطق حساس یا قابل مشاهده قرار دارند، تجویز می‌شود.
نحوه مصرف: تیمولول به صورت ژل به طور مستقیم بر روی همانژیوم قرار داده می‌شود و تعداد دفعات مصرف روزانه توسط پزشک تعیین می‌گردد. معمولاً پس از چند هفته استفاده از تیمولول، تغییراتی در اندازه و رنگ همانژیوم مشاهده می‌شود.
عوارض جانبی تیمولول: عوارض جانبی تیمولول در مقایسه با پروپرانولول کمتر است و شامل تحریکات پوستی، قرمزی یا خارش خفیف می‌شود.
3. کورتیکواستروئیدها
کورتیکواستروئیدها یا استروئیدهای ضد التهابی برای همانژیوم‌هایی که به درمان‌های دیگر پاسخ نمی‌دهند یا به سرعت در حال رشد هستند، استفاده می‌شوند. این داروها می‌توانند به کاهش رشد همانژیوم کمک کنند و معمولاً به صورت تزریقی یا موضعی تجویز می‌شوند.
نحوه مصرف: در برخی موارد، کورتیکواستروئیدها به صورت تزریق مستقیم در همانژیوم به کار می‌روند که باعث کاهش اندازه و رشد توده می‌شود. مدت زمان درمان با این داروها باید کوتاه باشد، زیرا استفاده طولانی مدت می‌تواند عوارض جانبی زیادی داشته باشد.
عوارض جانبی کورتیکواستروئیدها: مصرف کورتیکواستروئیدها ممکن است عوارض جانبی مانند تورم، تغییر در رنگ پوست و در موارد نادر افزایش وزن و اختلالات هورمونی ایجاد کند.
نکات مهم در استفاده از داروهای درمان همانژیوم
- تحت نظر پزشک متخصص: به دلیل حساسیت بالای درمان همانژیوم، تمامی داروها باید تحت نظر پزشک متخصص اطفال یا درماتولوژیست تجویز و مصرف شوند.
- پایش مداوم علائم: والدین باید به دقت تغییرات همانژیوم را پیگیری کرده و در صورت مشاهده عوارض جانبی یا عدم بهبود با پزشک مشورت کنند.
- عدم استفاده خودسرانه از داروها: مصرف خودسرانه داروهایی مانند پروپرانولول یا تیمولول ممکن است به مشکلات جدی منجر شود، بنابراین تجویز هر گونه دارو باید توسط پزشک انجام شود.
نتیجه‌گیری
درمان‌های دارویی برای همانژیوم بسته به محل، اندازه و شدت رشد آن متفاوت است و شامل داروهایی مانند پروپرانولول، تیمولول و کورتیکواستروئیدها می‌شود. هرچند بسیاری از همانژیوم‌ها با گذر زمان به صورت طبیعی کاهش می‌یابند، اما در موارد خاص که همانژیوم‌ها رشد سریعی دارند یا در مناطق حساس بدن قرار گرفته‌اند، استفاده از دارو می‌تواند به کنترل و کاهش توده کمک کند. درمان باید با نظارت پزشکی و پایش مداوم انجام شود تا هم از کاهش اندازه همانژیوم اطمینان حاصل شود و هم از بروز عوارض جانبی پیشگیری گردد.
منابع